„Честопати вработените не успеваат да ја прифатат новата вештачка интелигенција и да ги искористат нејзините придобивки, но навистина не знаеме зошто“, вели доцент Наталија Вуори од Универзитетот во Алто. Таа наведува дека една од причините е тоа што несоодветната имплементација на вештачката интелигенција често се анализира како технолошки проблем или како резултат на проценките на корисниците за перформансите на системот, додека емоционалните и бихејвиористичките фактори се игнорираат.
ВИ алатките можат да создадат непријатности
Според списанието Data Science, тим од истражувачи од Универзитетот во Алто следел консултантска компанија со 600 вработени за време на имплементацијата на алатка за вештачка интелигенција дизајнирана да ги мапира вештините и способностите на вработените. Алатката требала да ги анализира нивните дигитални отпечатоци и врз основа на тоа да го оптимизира процесот на формирање проектни тимови. Сепак, по речиси две години, компанијата се откажала од целиот проект.
Додека некои вработени откриле дека алатката за вештачка интелигенција работи добро и е корисна, сепак не им било пријатно таа да има пристап до нивните календари, внатрешни комуникации и секојдневни деловни активности. Како резултат на тоа, некои престанале да внесуваат информации, додека други манипулирале со системот за да создадат слика за себе што ќе им користи во нивните кариери. Ова довело до тоа вештачката интелигенција да стане сè понеточна, што дополнително ја намали довербата на вработените во нејзината работа.
„Лидерите не можеа да разберат зошто опаѓа употребата на алатки за вештачка интелигенција. Тие презедоа бројни чекори за да ги промовираат, објаснувајќи како ги користат податоците, но ништо не помогна“, вели Вуори. Таа смета дека овој случај не е исклучок, туку повторлив образец во процесот на воведување нови технологии.
Истражувањето покажа дека вработените можат да се поделат во четири групи според нивното ниво на доверба во технологијата за вештачка интелигенција: оние кои имаат целосна доверба (и когнитивна и емоционална), оние кои имаат целосна недоверба, потоа оние со нелагодна доверба (висока когнитивна, но ниска емоционална доверба) и оние со слепа доверба (спротивниот случај).
Анализата покажа дека вработените кои имаат ниска емоционална доверба во вештачката интелигенција најверојатно ќе ги ограничат, повлекуваат или манипулираат со нивните дигитални податоци – дури и кога интелектуално мислеле дека системот работи добро.
„Усвојувањето на вештачката интелигенција не е само технолошки предизвик – тоа е лидерски предизвик. Успехот зависи од разбирањето на довербата и обрнувањето внимание на емоциите, како и од тоа да им биде интересно на вработените да ја користат и експериментираат со вештачката интелигенција“, вели Вуори. „Без овој пристап насочен кон луѓето и стратегии прилагодени на секоја група, дури и најнапредната вештачка интелигенција нема да го достигне својот целосен потенцијал.
Извор: Web-mind.rs
