Пишува: Ведран Иванковиќ, експерт за комуникации
Ако не сте забележале – тие времиња поминаа. Денес повеќе не купуваме производи – купуваме приказни. Не нè интересира толку како функционира некој уред, туку каква приказна доаѓа со него. Ако брендот нема добар „сторителинг“, нема ни купувачи. Или, уште полошо – има купувачи, ама никој не снима „unboxing“ и солзи на инфлуенсер додека го отвора пакетот на ТикТок.
Погледнете го Apple – омилен пример на секој маркетер. Дали луѓето ги купуваат нивните телефони затоа што се технички најнапредни, со најстабилен систем или најдобра камера? Некои – можеби. Но мнозинството? Ги купуваат затоа што сакаат да бидат дел од приказната за „иноватори“ и „креативци“.
Apple не продава телефони – продава уметничка револуција во џебот. Продава чувство дека сте подобри, попаметни, и малку поелегантни од „обичните смртници“. А вистината? Да бидеме реални – ако ја извадиме приказната од равенката, многу телефони нудат слични или подобри перформанси за помалку пари. Но тоа не е поентата, нели? Поентата е – приказната.
Сетете се на нивната кампања „Think Different“. Што значи тоа? Ништо конкретно – но звучи генијално. Ви создава чувство дека сте дел од нешто поголемо, дека не се вклопувате во масата, дека сте визионер. А додека така мислите – реално само скролирате по Инстаграм и чекате порака од курир.
Ако некој успеал да претвори енергетски пијалак во глобален феномен, тоа е Red Bull. Што е Red Bull? Засладена вода со кофеин, би рекле некои. Но она што навистина го купувате е – екстремен начин на живот. Гледате луѓе кои скокаат од стратосфера, возат Формула 1, сурфаат на бранови поголеми од зграда. И си велите: „Ако го испијам ова – можеби ќе добијам крилја.“ Реалноста? Најголемата авантура што ќе ја доживеете е што ќе останете будни до 2 по полноќ – хиперактивно пишувајќи на тастатура.
Да, малку карикирам – но токму тоа е силата на добрата приказна. Не е важно што никој не добива крилја – важно е да се чувствувате како да можете.
Old Spice? Еднаш беа дезодоранс што стоеше во бањата на вашето дедо. Никој под 65 години не го користеше. Сè додека не дојдоа маркетерите и рекоа: „Ајде да не продаваме мирис – туку апсурд!“ И така добивме легендарни реклами со мажи на коњи, на бродови, со дијаманти кои им излегуваат од раце, додека ви говорат: „Look at your man, now back to me…“ По тие реклами, никому не му беше важно како мириса дезодорансот. Но сите го сакаа тој дел од лудилото.
Nike? Тие не продаваат патики. Продаваат мотивација. Слоганот „Just Do It“ не ви кажува што да купите, туку како да живеете. Не зборуваат за ѓонови, материјали и удобност – туку за тоа како вие сте следниот голем атлетичар. Дури и ако единственото трчање ви е по автобус.
Дали квалитетот веќе не е важен?
Квалитетот е важен – но денес е само влезница во играта. Можете да имате најдобар производ на светот, но ако не умеете да раскажете приказна – ќе останете незабележани. Денес се продаваат маици за 500 евра – не затоа што се толку добри, туку затоа што претставуваат статус. Не купувате парче ткаенина – купувате припаѓање.
Затоа, денес на врвот се брендовите со просечни производи, но феноменални приказни. Луѓето не носат одлуки само рационално – туку емоционално. Затоа рекламите се полни со солзи, смеа и епска музика – а не со технички детали.
Но… приказната не може да сокрие сè
Погледнете го примерот со Volkswagen. Со години градеше имиџ на еколошки бренд. Сè додека не се откри дека лажеле за еко-тестови и всушност загадувале до 40 пати повеќе од прикажаното. Резултатот? Скандал, изгубени милијарди и трајно нарушен имиџ.
Лекцијата? Приказната може да понесе – но ако зад неа нема вистина, брзо ќе се распадне.
Заклучок?
„Сторителингот“ е најмоќната алатка на модерниот маркетинг – но не е доволен ако нема вистина зад него. Како бренд – раскажувајте, но не лажете. Како купувач – следниот пат кога некоја реклама ќе ве расплаче или ќе ве воодушеви, прашајте се: Купувам производ – или бајка?
Бидејќи приказните се убави – но реалноста секогаш доаѓа да наплати.
Извор: bizlife.rs
