Додека водечките компании поставуваат амбициозни цели за нето нула емисии и транспарентно известуваат за напредокот, пошироката ESG индустрија создава лажна слика дека тековниот статус е одржлив. Тоа го намалува притисокот за структурни промени. Да се соочиме со реалноста: ESG заснован на доброволни дејства и извештаи нема да ги донесе потребните промени.
Решението лежи во радикална промена — премин кон концептот „конкурентна одржливост“. Овој концепт ја поставува одржливоста како прашање на деловна конкурентност, а не одговорност. Климатските промени и загубата на биодиверзитетот не се апстрактни закани, туку реални фактори кои го загрозуваат бизнисот. Наместо да се прашуваат „Колку одржливост можеме да си дозволиме?“, компаниите мора да се фокусираат на прашањето „Како можеме да ја забрзаме транзицијата и да ја искористиме како предност?“
Пример за успешно работење доаѓа од шведската иницијатива Hybrit, која работи на создавање челик без фосилни горива. Тие не само што се подготвуваат за иднината, туку активно ја обликуваат. Од друга страна, пластичната индустрија останува врзана за неефикасни мерки како употребата на рециклирани материјали, наместо да преземе храбри чекори кон намалување на отпадот и промоција на рециклирањето.
За промената да биде реална, пазарот мора да биде редизајниран за да се елиминираат тензиите помеѓу профитот и одржливоста. Потребни се пазари за климатски неутрални, природно позитивни и циркуларни производи. Државите мора да создадат услови прекинот на штетните активности кои ќе го направат економски неопходен. Во спротивно, компаниите што доброволно ќе транзитираат ќе бидат поткопани од оние што нема да го сторат тоа.
Во наредната деценија, компаниите нема да се натпреваруваат само за удел на пазарот, туку за иднината. Тие што ќе ја препознаат оваа можност, ќе бидат наградени со долгорочна отпорност и лидерство на пазарот во свет кој ќе изгради стабилни еколошки и социјални темели.
Извор: Odrzime.rs
