Раде Велички, специјализиран советник за детска штедна книшка, објаснува дека поимот „детска штедна книшка“ секогаш треба да се гледа во поширок контекст.
„Од начинот на штедење зависи дали тоа е само штедење на име на детето, што подразбира издвојување на одреден износ пари до одреден временски период кој може да се подигне на крајот од договорениот рок зголемен за камата, односно добивка, или станува збор за некој друг вид на штедење. Целта и суштината треба да бидат исти, а тоа е таа штедна книшка да му овозможи на детето финансиска поддршка за пристап до врвно образование, развој на талентот и остварување на соништата. Во времето во кое живееме, финансиите навистина можат да имаат пресудна улога во тоа“, објаснува тој.
Постои ли „предоцна“?
Го прашавме Раде кога е идеалниот момент родителите да започнат со штедење за своето дете. Дали постои „прерано“ или „предоцна“?
„Најдобро за самото дете е родителите што побрзо да се одлучат на овој чекор, за штедната книшка да биде што е можно поголема на крајот. На тоа значително влијае не само износот кој се уплаќа, туку и на колку години е договорена штедната книшка – колку порано се започне, толку е подолг периодот на штедење, уплатите повеќе ќе се каматат и исплатата ќе биде поголема на крајот“, објаснува нашиот соговорник.
Во морето од модели за детска штедна книшка, потребно е да се избере најдобриот – и токму тука родителите најчесто имаат многу дилеми.
„Сите тие модели се користат и кај нас, и ми се чини дека се застапени во приближно еднаква мера. Кој е најдобар е тешко да се каже, бидејќи зависи од многу фактори. Најважно е што постојат повеќе опции. Комбинирана стратегија е сигурно мудар и паметен потег, бидејќи така се постигнува рамнотежа меѓу сигурноста и потенцијалот за раст на штедењето. Осигурувањата преку детски штедни полиси и штедни сметки се сигурно најбезбедни вложувања. Од друга страна, инвестициските фондови, златото и криптовалутите имаат голем потенцијал за раст на вложувањето. Треба да се најде вистинската рамнотежа и да се прилагоди на финансиската и животната ситуација на лицето што сака да штеди, бидејќи сето тоа е индивидуална работа“, објаснува Велички.
Минимален износ
Минималниот месечен износ што има смисла да се издвојува за оваа штедна книшка навистина да има ефект е прашање за кое размислува секој родител пред да се впушти во авантурата наречена „штедење“.
„Минималниот месечен износ на уплата е 25 евра, што е нешто приближно 1500 денари. Од таа перспектива, повеќето луѓе можат да си го дозволат тоа. За оваа штедна книшка навистина да има ефект, според моето досегашно искуство, уплатите би требало да бидат најмалку 50 евра месечно. Моменталниот просек е околу 5000 денари месечно по полиса, односно околу 1.000 евра годишно“, објаснува Велички.
Тој додава дека најдобро е штедењето да се организира преку годишни уплати, бидејќи во тој случај секогаш се добиваат најдобрите можни услови. Можно е и да се уплати за неколку години однапред, па човекот да биде спокоен подолг временски период. Кај детските полиси, правно и формално, еден од родителите е договарач на полисата, а детето е осигуреник. Договарачот ја плаќа премијата и ги има сите права и обврски.
„Затоа, кај детските полиси е подобро родителите да уплаќаат на име на детето. Кај штедните сметки, пак, сметам дека е подобро сметката да гласи на име на родителот, тоа е поедноставно и пофункционално. Во пракса се случувало да биде потребно дополнително одобрување од Центарот за социјална работа при подигнување на парите, со најдобра можна намера за максимална заштита на малолетните клиенти. Таа пракса не е унифицирана и не се применува секогаш“, вели Велички.
Децата како дел од процесот на штедење
Тој нагласува дека клучната работа е децата да се вклучат во процесот на штедење, бидејќи тие всушност нè копираат во сè.
„Со развивање на таа свест уште од најмала возраст, сите добиваме. Ова е многу застапено во економски најразвиените земји во светот. Вистинскиот начин за тоа е преку игра, постојат различни пристапи за секое дете, треба да се испробаат и да се открие кој му одговара најмногу. Децата самите ќе ни дадат одговор.“
Како најголема грешка, Велички ја истакнува мислата дека „има време“ – и постојаното одложување.
„Во пракса, одложувањето само го намалува износот што ќе го дочека детето еден ден. Многу често слушам реченици како: ‘Сакавме да почнеме уште кога се роди детето, ќе имавме подобри услови, секогаш имаше нешто поважно.’ Ставете се во ситуација да размислите колку вам ви значела финансиската сигурност од страна на родителите – ако сте ја имале. А ако не сте ја имале, замислете само колку би ви значело да сте ја имале“, заклучува Велички.
Извор: bizlife.rs
